บ้าน คือ วิมาน
“บ้านของผมอยู่ตรงไหนก็ได้ คับแคบหน่อยก็ไม่เป็นไร ขอให้มีพ่อกับแม่อยู่ด้วย” น้องดีน พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
แสงสว่าง นำทางชีวิต "น้องต้นหอม"
ต้นหอม ต้องอาศัยเทียนไขเพื่อทำการบ้านในยามค่ำคืนเพราะบ้านไม่มีไฟฟ้า จะต้องรีบกลับบ้านมาทำการบ้านก่อนพระอาทิตย์ตก
กัลบก วิถีที่ยังไม่เลือนหาย
"กัลบก" คำไทยคำนี้ที่กำลังจะเลือนหายไปตามกาลเวลา น้อยคนนักที่ทราบถึงความหมายของมัน แต่ถ้าพูดถึง "ช่างตัดผม" ทุกคนที่ได้ยินต่างก็ร้องอ๋อกันเลยทีเดียว
มาบ้านฉันต้องอิ่ม
การได้มาเยี่ยมครอบครัวน้องโลตัสในวันนี้ ก็ทำให้เจ้าหน้าที่อิ่มกายกับฝีมือกับข้าวพื้นบ้านที่เป็นผลผลิตจากสวนท้ายบ้านและอิ่มใจที่เห็นตายายและน้องโลตัสมีความสุข
น้ำใส...ไหลแรง
โรงเรียนบ้านแม่ออกผารู ต้องพึ่งพาน้ำประปาภูเขาในการใช้ดื่มกิน ทุกฤดูแล้งจะประสบปัญหาขาดแคลนน้ำ ห้องน้ำส่งกลิ่นฉุนรุนแรง เด็กๆ และครูแทบไม่อยากเดินเข้าไปใกล้เพราะไม่มีน้ำในการทำความสะอาด
น้ำป่าไหล น้ำใจมา
"หนูกลัวค่ะ หนูห่วงพ่อ ห่วงแม่ ห่วงหมา ห่วงแมว ห่วงบ้าน ห่วงชุดนักเรียน ห่วงสมุดหนังสือ" คำตอบของน้องอาริสา เมื่อถูกถามว่ารู้สึกอย่างไร
บ้านหลังเรียน
ทุกเย็นวันพุธหลังเลิกเรียน เด็กชายและเด็กหญิงในชุมชนบ้านห้วยแม่ต้า อ.ลอง จ.แพร่ มีนัดหมายมาเจอกันเพื่อทำกิจกรรม "บ้านหลังเรียน" ณ ศูนย์การเรียนรู้เด็กเยาวชนและครอบครัว
ชะตาชีวิตของ "เด็กชาย" อารมณ์ดี
ทุกครั้งที่เดินทางไปหมู่บ้านเวียคะดี้ อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี เด็กชายตัวเล็กนั่งอยู่บนรถเข็นรอดิฉันเดินไปหาเขาที่หน้าบ้าน
ตลาดนัดแบ่งปันความรู้ (Share Show Shop)
"ตลาดนัดแบ่งปันความรู้ (Share Show Shop)" นิทรรศการเพื่อเด็กและเยาวชน จัดขึ้นเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม 2559 ณ สวนสุขภาพ จ.พะเยา เป็นพื้นที่ในการแสดงความรู้ความสามารถของตนเองในทางสร้างสรรค์
เพื่อนบ้าน
น้ำใจไหลหลั่งมาจากเพื่อนบ้านทันทีที่ข่าวถูกบอกต่อกันไป บ้านหลังนี้จะไม่มีทางสำเร็จได้ ถ้าปราศจากน้ำใจจากเพื่อนบ้านของน้องศักดา ทุกคนช่วยเหลือด้วยความเต็มใจและกระตือรือร้น
ธนาคารผักหวานงอมมด : ฝากประจำเป็นความรู้ ดอกเบี้ยคือประสบการณ์
เด็กๆ และผู้ปกครองช่วยกันเตรียมเมล็ดพันธุ์ผักหวานป่าใส่ถุง มีปราชญ์ชุมชนมาเป็นวิทยากร แนะนำอัตราส่วนของดินการเผาแกลบเพื่อทำขี้เฒ่าแกลบ
"ธนพร" ผู้มอบรอยยิ้ม ให้กับคนในชุมชน
ธนพร ได้เข้ามาทำงานเป็นอาสาสมัครในเขตบริการภูแลนคา ของ โครงการพัฒนาเด็ก ซี.ซี.เอฟ จังหวดชัยภูมิ ตั้งแต่ปี 2552 เธอช่วยเหลือผู้ปกครองเด็กในชุมชนที่อ่านเขียนไม่ได้
