การใช้ชีวิตในแต่ละวันที่ท้อและเหนื่อยบ้างแต่เมื่อคิดว่าชีวิตนี้ต้องสู้เพื่อลูกอันเป็นที่รักทุกอย่างก็หายจนหมด
จริญญา ดงแสนสุข หรือ แม่จีน อายุ 39 ปี ลูก 2 คน ลูกสาวคนโตอายุ 19 ปี สุขภาพแข็งแรง เรียนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ไปทำงานขายหนังสือที่เชียงใหม่ ส่วน น้องจิณณวัตร ลูกคนเล็ก อายุ 10 ปี ที่มีความพิการ ตั้งแต่กำเนิด
คนเป็นแม่ที่ต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพังว่ายากแล้วแต่การต่อสู้เพื่อชีวิตที่ดีขึ้นของน้องจิณณวัตร ลูกคนเล็ก อายุ 10 ปี ที่มีความพิการตั้งแต่กำเนิด ยิ่งเป็นแรงผลักดันให้คุณแม่จริญญา ดงแสนสุข หรือ แม่จีน อายุ 39 ปี จาก จังหวัดอุดรธานี ต้องใช้พลังและความทุ่มเทมากเป็นสองเท่าตัว
แม่จีนเล่าถึงความรู้สึกของตนเองที่ต้องดูแลเลี้ยงลูกเพียงลำพัง ตอนเช้าต้องดูแลอาบน้ำ แปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ลูก เตรียมอาหารอ่อน นมให้ลูกได้กิน กว่าจะแล้วเสร็จก็เกือบ 8 โมงเช้าของวัน จากนั้นถึงจะได้เวลาพักผ่อนของคนเป็นแม่
งานที่ทำเพื่อเลี้ยงครอบครัวมีเพียงการทำงานรับจ้างที่ตลาดบ้านดุง จังหวัดอุดรธานี ในทุกวันแม่จีนต้องตื่นนอนตอน 5 ทุ่ม อาบน้ำแต่งตัว ขับรถจากบ้านเป็นระยะทาง 8 กิโลเมตร เพื่อออกไปทำงานตอน 6 ทุ่มที่ตลาด งานหลักๆ ที่ต้องทำคือจัดของใส่ถุงให้กับลูกค้าที่มารับของที่ตลาดฯ เพื่อนำไปขายต่อในหมู่บ้าน ได้ค่าจ้างวันละ 350 บาท
ก่อนจะออกไปทำงานในแต่ละวัน แม่จีน ต้องนำน้องจิณณวัตร ไปฝากไว้กับญาติที่มีบ้านติดกัน ให้ช่วยดูแลเพราะแม่จีนต้องออกไปทำงาน และจะกลับมาอีกครั้งก็ประมาณ 6-7 โมงเช้า จากนั้นลงมืออาบน้ำ แปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้า หาอาหาร และนมให้ทาน ทำอย่างนี้ทุกวันมาเป็นระยะเวลาประมาณ 1 ปีที่เข้าไปทำงานรับจ้างในตลาดบ้านดุง ในช่วงกลางคืน
แม่จีน เล่าถึงความรู้สึกว่า “ไม่เหนื่อย เพราะทำแล้วได้เงิน เมื่อได้เงินมาแล้วก็จะหยอดกระปุกไว้ แยกเป็นส่วนๆ เป็นค่าน้ำประปา ไฟฟ้า ค่านม ค่าแพมเพิร์ส ของน้อง ค่าน้ำมันรถมอเตอร์ไซด์ เงินที่ได้มาต้องจัดการดีๆ ถ้างั้นไม่พอใช้ เราหาเงินคนเดียว พ่อเขาก็ถูกขังในเรือนจำ”
เสียงพูดเบาๆ แต่พูดด้วยความหวัง เสียงสั่นเครือ น้ำตาคลอ และพูดออกจากใจ เมื่อพูดถึงลูกชาย ซี.ซี.เอฟ. ขอเป็นกำลังใจให้แม่จีนสู้ สู้ ต่อไป
“ลูกหนู พิการมาตั้งแต่เกิด ตอนนี้อายุ 10 ปี น้ำหนักน้องเขาแค่ 10 กิโลกรัม สูง 100 เซ็นติเมตร เดินและพูดไม่ได้ หนูได้ ซี.ซี.เอฟ.มาช่วยทั้งข้าวสาร อาหารแห้ง ค่ารถไปหาหมอ ค่าแพมเพิร์ส นม ซี.ซี.เอฟ.ช่วยมา 5 ปีแล้ว ขอบคุณ ซี.ซี.เอฟ.จริงๆ ลูกหนูพิการ แต่ใจหนูไม่ได้พิการ หนูต้องสู้ ต้องดูแลลูกตลอด ระยะเวลา 10 ปีมานี้“
เมื่อถามว่าถ้าปาฏิหารย์มีจริง แม่ยากขออะไร แม่จีน ตอบทันที คือ “อยากให้ลูกเดินได้ กินอาหารเองได้ พูดได้ วิ่งเล่นกับพื่อนๆ ได้ แต่ก็คงเป็นไปได้ยาก ที่สุดแล้ว เราก็ต้องสู้ จนกว่าจะตายจากกันไป
สิ่งที่ห่วง คือ ถ้าแม่ตายก่อน แล้วใครจะดูแลลูก ก็พยายามบอกพี่สาวเขา ให้ช่วยดูแลน้อง เผื่อแม่ไม่อยู่ ก็จะได้ดูแลน้องแทนแม่ได้”
รายงาน : กาญจนา บุญรักษา ผู้ประสานงานภาค กลุ่มจังหวัดที่ 3 มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ
ภาพ : งานภาค กลุ่มจังหวัดที่ 3 มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ
