“ถ้าหยุดพัฒนาตัวเอง ก็ไม่มีวันคว้าชัยชนะได้ หนทางอีกยาวไกลก็ต้องอดทนและเดินไปให้ถึงจุดหมายให้ได้”  เอิร์ธ เด็ก ซี.ซี.เอฟ. จ.บึงกาฬ  แม้ว่าด้วยบุคลิกเป็นคนนิ่งและพูดน้อย แต่เมื่อไหร่ที่มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ.ฯจัดกิจกรรมในพื้นที่โครงการ จ.บึงกาฬ เอิร์ธก็ไม่เคยขาดและตั้งใจมาทำกิจกรรมกับพี่ ๆ น้อง ๆ เสมอ “เพราะที่นี่พี่ ๆ ใจดีและผมก็มีความสุขที่ได้มาร่วมกิจกรรม” เอิร์ธเล่าความรู้สึกให้ฟังพร้อมอมยิ้มที่มุมปาก

        ปัจจุบันเอิร์ธอาศัยอยู่กับตาและพ่อ ส่วนแม่ของน้องไปออกไปทำงานที่กรุงเทพฯ และส่งค่าใช้จ่ายมาให้ พ่อทำงานรับจ้างตัดไม้ยางพาราในหมู่บ้านซึ่งมีรายได้ไม่มากนัก วันไหนไม่มีงานก็จะไม่มีรายได้ ในช่วงวันหยุดเอิร์ธจะพยายามช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อด้วยการไปช่วยพ่อขนไม้ยางพาราขึ้นรถส่งเข้าโรงงาน เพื่อหาค่าอาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ ตามที่กำลังของตัวเองจะทำได้

        ในช่วงเวลาว่างหลังจากการหาค่าขนมและทำงานบ้านช่วยเหลือครอบครัว เอิร์ธก็จะชวนเพื่อน ๆ ในหมู่บ้านมาเตะฟุตบอลที่สนามกีฬาในหมู่บ้านของตนเอง และการเล่นฟุตบอลนี่เองทำให้เอิร์ธรู้สึกสนุกและรู้สึกผ่อนคลายจากการออกกำลังกาย และเมื่อได้เตะฟุตบอลและฝึกฝนบ่อย  ๆ ทำให้เอิร์ธเกิดทักษะการเตะโดยไม่รู้ตัว

        จนกระทั่งเอิร์ธเรียนจบระดับมัธยมศึกษาตอนต้น เอิร์ธจึงขอพ่อเพื่อไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนค่ายบกหวานตั้งอยู่ที่อำเภอเมือง จ.หนองคาย ซึ่งเป็นโรงเรียนที่ส่งเสริมด้านกีฬาฟุตบอล สอนทักษะด้านกีฬาอย่างถูกต้อง เอิร์ธได้ก้าวเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งในทีมของโรงเรียน ด้วยความตั้งใจที่พกมาเกินร้อย และใจที่อยากจะเป็นนักกีฬาฟุตบอลก็ชัดเจนขึ้นทุกวัน  แม้ว่าบางครั้งแข่งขันแพ้บ่อยครั้ง แต่เอิร์ธก็ไม่เคยคิดจะหันหลังกลับ ความพ่ายแพ้กลับเป็นพลังให้เอิร์ธมุ่งมั่น ฝึกฝนมากยิ่งขึ้น จนได้เป็นนักกีฬาของโรงเรียนและได้เข้าร่วมการแข่งขันเรื่อยมา

         ล่าสุดกับรางวัลที่เอิร์ธภาคภูมิใจ “แชมป์ฟุตบอลรายการเยาวชน” ในปีพ.ศ.2565 รางวัลจากการแข่งขันช่วยเติมกำลังใจให้มุ่งและทำให้เอิร์ธไม่หยุดฝึกฝนเพื่อความฝัน  รางวัลที่ได้รับกลับเป็นเหมือนแสงส่องทางให้เอิร์ธได้ค้นพบความฝันในอนาคต “ผมจะพยายามทำความฝันของตนให้เป็นจริง คือ การเป็นนักกีฬาอาชีพให้ได้”