วรกาญจน์ หรือ แวว อดีตเด็กในโครงการพัฒนาเด็ก ซี.ซี.เอฟ. จ.แม่ฮ่องสอน แววขอยุติการรับความช่วยเหลือ ตั้งแต่อยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 เพราะครอบครัว สามารถพึ่งพาตนเองได้ แม้จะลาออกไปแล้ว แต่แววก็ยังมาแวะเวียนหาเจ้าหน้าที่โครงการและมาช่วยงานมูลนิธิฯ เป็นประจำ

รถมอเตอร์ไซค์เริ่มใช้การไม่ได้ แววจึงต้องเดินเท้าเปล่าแบกเป้สะพายหลังหนึ่งใบขึ้นดอยด้วยตัวเอง

วันที่ 12 ก.ค. 2559 ที่ผ่านมา บนดอย ณ บ้านจอลือใต้ โครงการพัฒนาเด็ก ซี.ซ.เอฟ จ.แม่ฮ่องสอน ได้จัดกิจกรรมเสาสัมพันธ์ แววก็มาช่วยงานเหมือนเดิม วันนั้นสภาพอากาศก็ไม่เป็นใจ การเดินทางเข้าพื้นที่บ้านจอลือใต้ในวันนั้นลำบากมาก เนื่องจากฝนตกตลอดทั้งวัน รถมอเตอร์ไซค์ที่ใช้ขี่ขึ้นดอยต้องใส่ยางวิบากและติดโซ่ เมื่อขี่ไปได้สักพักรถมอเตอร์ไซต์ก็เริ่มมีปัญหาอีกครั้งจนรถขึ้นดอยไม่ได้ต้องเดินขึ้นไป แต่แววก็ยังสู้ เดินไปจนไปถึงบ้านจอลือใต้

เด็กๆ บ้านจอลือใต้ ไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือเต็มที่เหมือนกับเด็กทั่วไป มีเพียงศูนย์การเรียนชุมชนชาวไทยภูเขา "แม่ฟ้าหลวง" บ้านจอลือใต้ นานๆ ครั้งครูจะขึ้นดอยไปสอน เด็กๆ จึงอ่านเขียนไม่ได้ นี่จึงเป็นเหตุผลให้แววยังคงแวะเวียนมาช่วยเหลือเจ้าหน้าที่จัดกิจกรรมสอนเด็กๆ เขียนจดหมายถึงผู้อุปการะ สอนน้องๆ เขียนและอ่านหนังสือ เล่นเกมไปด้วยร้องเพลงไปด้วย มีขนมแจกน้องๆ อุปกรณ์ดินสอสี กระดาษ ที่ใช้สอน แววแบกใส่เป้สะพายหลังขึ้นดอยมาด้วยตัวเองตอนนี้แววกลายเป็น ขวัญใจเด็กๆ บ้านจอลือใต้ ไปแล้ว

ปัจจุบันเธอกำลังศึกษาอยู่ มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย วิทยาเขตล้านนา ชั้นปีที่ 4 สาขาภาษาไทย ความฝันของ แวว คือ การเป็นครูสอนหนังสือเด็กด้อยโอกาสในพื้นที่ห่างไกล การมาสอนหนังสือในครั้งนี้เปรียบเสมือนการเริ่มต้นตามความฝันของเธอทีละเล็กทีละน้อย

จำรัส พัฒนาคีรี
โครงการพัฒนาเด็ก ซี.ซี.เอฟ. จ.แม่ฮ่องสอน
20 กรกฎาคม 2559