31 ก.ค. 68 สถานการณ์ชายแดนเริ่มคลี่คลาย ทหาร ฝ่ายปกครอง และหน่วยปฏิบัติการในพื้นที่ยังคงปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มที่ อ่านเพิ่มเติม

เฝ้าระวัง 7 จังหวัดแนวชายแดน ขณะที่โรงเรียน 914 แห่ง ยังปิดการเรียนการสอนจนกว่าสถานการณ์จะเข้าสู่ภาวะปกติ นักเรียนและผู้ปกครองในพื้นที่เสี่ยงยังคงพักอยู่ในศูนย์อพยพของแต่ละจังหวัด บางส่วนได้ออกไปสำรวจบ้านและกลับมาพักที่ศูนย์ฯ เพื่อความปลอดภัย หน่วยงานราชการ หน่วยงานท้องถิ่น ผู้นำชุมชนและประชาชน ยังช่วยกันสนับสนุนอาหารและสิ่งของจำเป็นในชีวิตประจำวันให้ผู้อพยพ

มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ. เพื่อเด็กและเยาวชนฯ มีความห่วงใยเด็ก โดยเฉพาะผลกระทบต่อเด็กและเยาวชนด้านการเรียนรู้ จึงร่วมกับภาคีเครือข่ายในพื้นที่ชายแดนจังหวัดสุรินทร์และจังหวัดศรีสะเกษ เร่งสร้างพื้นที่ปลอดภัยที่เด็ก ๆ ได้เรียน เล่น จัดกิจกรรมอ่าน เขียน เรียนรู้ยืดหยุ่น เพื่อฟื้นฟูเยียวยาจิตใจเด็กและกิจกรรมศิลปะบำบัด ขจัดความเครียด สร้างความเข้าใจให้เด็ก ๆ เมื่อต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ปลอดภัย เพื่อบรรเทาผลกระทบที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต

“ในภัยพิบัติใด ๆ ก็ตาม “เด็ก” คือผู้ที่จะได้รับผลกระทบมากที่สุด นอกจากการดูแลช่วยเหลือที่เหมาะสมสำหรับเด็กแล้ว เราจำเป็นมากที่ต้องมีพื้นที่และกิจกรรมเพื่อดูแลฟื้นฟูจิตใจให้กับเด็ก ตอนนี้ภายในศูนย์ฯ ยังมีเด็กเล็กกว่า 100 คน ถือเป็นเรื่องดีมากที่มีหน่วยงานที่เข้าใจเกี่ยวกับผลกระทบที่จะเกิดขึ้นกับเด็ก ขอบคุณมูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ.ฯ ที่ได้จัดกิจกรรมให้เด็ก ๆ ได้ผ่อนคลาย เช่น วาดภาพหรือเล่นเกมต่าง ๆ ในศูนย์อพยพฯ” คุณครูเปิ้ล ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กบ้านดัดสันตูจ กล่าว
https://www.facebook.com/share/p/1PnB7SkWH1/

เรื่องเล่า ซี.ซี.เอฟ. : เจ้าหน้าที่ ซี.ซี.เอฟ. ผู้นำชุมชนและอาสาสมัครชายแดน อ่านเพิ่มเติม

30 ก.ค. 2568 สถานการณ์ชายแดนเริ่มคลี่คลายมากขึ้น ภายในศูนย์อพยพชั่วคราวยังมีเด็กและครอบครัวอาศัยพักพิงอยู่เป็นจำนวนมาก ทุกคนต่างเฝ้ารอทางการประกาศอย่างใจจดจ่อเพราะจากบ้านกันมาหลายวัน

พี่บุญยัง กรรมการจิตอาสา ซี.ซี.เอฟ. ผู้นำชุมชน เล่าให้ฟังว่า “พี่เองได้มาช่วยดูแลคนในหมู่บ้านที่ศูนย์พักพิงชายแดนตั้งแต่วันแรก ๆ ทุกครั้งที่พวกเราได้ยินเสียงรถบรรทุก ขนสิ่งของ อาหาร น้ำดื่ม ฯลฯ เข้ามายังศูนย์อพยพ เจ้าหน้าที่และอาสาทุกคนต่างไม่รีรอที่จะเข้ามาช่วยหิ้วของกันคนละไม้ละมือลงจากรถอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อย สายธารแห่งน้ำใจจากพี่น้องคนไทยหลั่งไหลเข้ามาอย่างท่วมท้น ทุกครั้งที่เห็นเด็กยิ้มเมื่อพวกเขาเห็นผู้ปกครองยื่นมือรับสิ่งของจำเป็น อาหาร หรือน้ำดื่ม นั่นคือภาพที่ตรึงใจที่ทำให้พี่รู้สึกว่าสิ่งที่พวกเรากำลังทำอยู่นั้นมันมีความหมายและมีคุณค่า โดยเฉพาะคุณค่าทางจิตใจค่ะ”

“ขอบคุณทุก ๆ หน่วยงานที่ช่วยเหลือผู้อพยพได้กลับมามีรอยยิ้ม ขอบคุณมูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ.ฯ ที่อยู่เคียงข้างชุมชนและจัดกิจกรรมดี ๆ ให้เด็กได้ผ่อนคลายจากสถานการณ์ไม่สงบ ขอบคุณน้ำใจของคนไทยที่ไม่ทอดทิ้งกันค่ะ” พี่วรรษิดา ผู้ใหญ่บ้านจากคำเขื่อนแก้ว
https://www.facebook.com/share/p/1CZiaPC9x8/

เรื่องเล่า ซี.ซี.เอฟ. : เจ้าหน้าที่มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ. เพื่อเด็กและเยาวชนฯ กลุ่มงานจังหวัดยโสธร สุรินทร์ ศรีสะเกษ อ่านเพิ่มเติม

ขณะที่พวกเราได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์ของทหารบินผ่านน่านฟ้าส่งเสียงดังกระหึ่มเหนือเมืองสุรินทร์อยู่เป็นระลอก เสียง บึ้ม ๆ ๆ สนั่นหวันไหวจากภายนอก บางวันเสียงดังแต่เช้า บางวันเริ่มราวบ่ายจัด ๆ ไปจนถึงดึกดื่น ผู้อพยพนับแสนเร่งรีบเข้าพักตามศูนย์อพยพฯ

26 กรกฎาคม 2568
“เฝ้าภาวนาให้ทุกคนปลอดภัย”
ในสถานการณ์ที่มีผู้อพยพจากหลายหมู่บ้าน เด็ก ๆ จำนวนมากกระจัดกระจายอยู่ภายในศูนย์ฯ การดูแลเด็กอาจไม่ทั่วถึง ดังนั้นการให้ความรู้และฝึกทักษะเกี่ยวกับการเอาตัวรอดต่าง ๆ จึงเป็นสิ่งสำคัญ เจ้าหน้าที่ ซี.ซี.เอฟ. จึงจัดเด็ก ๆ แบ่งออกเป็นกลุ่ม ๆ เพื่อให้คำแนะนำและความรู้เรื่องการดูแลสุขอนามัยส่วนบุคคล ทักษะการปฏิเสธ การป้องกันการถูกล่วงละเมิด การดูแลตนเองในสถานการณ์ฉุกเฉินที่สามารถนำไปปฏิบัติได้ในสถานการณ์จริง

27 กรกฎาคม 2568
“ความหวังเล็ก ๆ ในสนามเด็กเล่น”
แม้สถานการณ์ภายนอกยังคงตึงเครียด บนน่านฟ้าเห็นเครื่องบินไกลจนสุดสายตา ในสนามเด็กเล่นภายในศูนย์พักพิงผู้อพยพใกล้ชายแดนยังพอได้ยินเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ ดังไปทั่วบริเวณ ราวกับเป็นสัญญาณของความหวังท่ามกลางสถานการณ์ที่ไม่แน่นอน ต่างไปจากวันแรกที่เดินทางมาถึงศูนย์พักพิงที่เด็กเงียบขรึม หลายคนยังมีอาการหวาดกลัว แต่ตอนนี้ที่นี่คือเพียงสถานที่เดียวที่ช่วยให้เด็กได้ผ่อนคลาย ได้เล่นสนุกตามวัยและลืมความกลัวไปชั่วขณะหนึ่งได้

28 กรกฎาคม 2568
“ของใช้จำเป็นสำหรับเด็กและสตรี”
เสียงปืนยังดังถี่รัว เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ผู้อพยพเดินทางย้ายมาจากศูนย์อื่น ๆ ที่อยู่ใกล้แนวชายแดนเพิ่มมากขึ้น เจ้าหน้าที่ภายในศูนย์จึงได้จัดแบ่งหน้าที่กันทำงาน ประสานให้ผู้อพยพทุกคนมีบทบาทช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ช่วยกันจัดการอาหารและคัดแยกขยะ ไม่ทิ้งสิ่งของลงพื้นเกลื่อนกลาด จัดแบ่งเสื้อผ้าที่ใช้ได้ให้กัน เนื่องจากบางคนรีบออกมาจากบ้าน จึงมีเสื้อผ้าติดตัวมาไม่กี่ชิ้น
https://www.facebook.com/share/p/1GFs7nD9Zg/

มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟฯ เร่งระดมความช่วยเหลือเพื่อบรรเทาความเดือดร้อนผู้อพยพที่ได้รับผลกระทบ อ่านเพิ่มเติม

โดยล่าสุดมูลนิธิฯ ได้ส่งมอบอาหารแห้ง ไข่ไก่ น้ำดื่ม ผ้าอ้อมสำหรับผู้ใหญ่และเด็ก มุ้งสำเร็จรูป และของใช้จำเป็นในชีวิตประจำวันให้ศูนย์พักพิงต่าง ๆ เพื่อนำไปแจกจ่าย

นอกจากนี้ มูลนิธิซี.ซี.เอฟ.ฯ ยังได้รับความร่วมมือจากภาคีเครือข่ายและครอบครัว ซี.ซี.เอฟ. จังหวัดยโสธร นำหมอนขิตกว่า 400 ใบ เสื่อกกทอมือและผ้าห่มซึ่งยังขาดแคลนมามอบยังศูนย์พังพิง ในขณะที่พื้นที่โดยรอบยังมีเสียงดัง "บึ้ม" เป็นระยะ ๆ
https://www.facebook.com/share/p/164UkU2Y1Y/

เรื่องเล่า ซี.ซี.เอฟ. : คุณกัลยา ดอกบัว ผู้ประสานงานภาคกลุ่มจังหวัดที่ 5 มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ. เพื่อเด็กและเยาวชนฯ อ่านเพิ่มเติม

มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ. เพื่อเด็กและเยาวชนฯ ติดตามและประสานความร่วมมือกับทางกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน กรรมการซี.ซี.เอฟ.และเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น เพื่อเร่งให้ความช่วยเหลือเด็กและเยาวชนในพื้นที่เสี่ยงบริเวณชายแดนไทย–กัมพูชา ในพื้นที่อำเภอพนมดงรัก อำเภอกาบเชิง จังหวัดสุรินทร์ อำเภอกันทรลักษ์ จังหวัดศรีสะเกษ

ณ ศูนย์พักพิง จังหวัดสุรินทร์
วันแรก 24 ก.ค. 2568
สถานการณ์ในพื้นที่ชายแดนวันนี้เริ่มปะทะกันแล้ว เสียงระเบิด หรืออะไรซักอย่างที่ดังอยู่ไกลๆ ตึ้ม ตึ้ม ด้วยประสบการณ์ที่น้อยนิด ทำให้คิดว่าเป็นเสียงฟ้าร้อง จนพี่ๆ ที่อยู่ในศูนย์คุยกันว่า “นั่น เอาอีกแล้ว” เราจึงเริ่มเข้าใจว่านั่นไม่ใช่เสียงฟ้าร้อง

วันที่สอง 25 ก.ค. 2568
ช้าตรู่วันที่สอง ในใจก็นึกภาวนาขอให้เหตุการณ์ดีขึ้น แต่ไม่นานกลับได้ยินเสียงดัง บึ้ม บึ้ม บึ้ม บึ้ม บึ้ม เสียงนี้มันเหมือนดังก้องอยู่ในหัวอีกนานหลายนาที ตลอดทั้งวันได้จัดการเรื่องการซื้อสิ่งของจำเป็นไปช่วยเหลือผู้อพยพที่มาอยู่ศูนย์พักพิง และไปพูดคุยให้กำลังใจ นั่งฟังผู้เฒ่าเล่าเหตุการณ์ พูดคุยกับเด็กน้อยที่ร้องไห้งอแงและได้คุยกับคุณตาคนหนึ่งที่กำลังนั่งเปิบข้าวด้วยมือ “ตาเพิ่งมาถึงตอนค่ำๆ ไม่ได้อะไรมาเลย มาแต่ตัว เมื่อวานยังไม่คิดจะมา ลูกสาวชวนมาก็ไม่มา ลูกเลยมาก่อน ตาไม่อยากออกจากบ้าน ห่วงบ้าน ห่วงวัวควาย ห่วงรถมอร์ไซด์ ตอนเช้าเริ่มยิงกันไปมา ลูกกระสุนลอยข้ามหัวไปมา วิ่งไปหลบอยู่ในบังเกอร์ ก็ยังมองเห็นลูกกระสุนอยู่ พอเสียงหยุดยิงก็ออกมาจากบังเกอร์ สักพักก็ยิงอีก ถี่ขึ้น ถี่ขึ้น ลูกชายมาตะโกนเรียก ยังไม่ได้ปิดบ้านเลย ก็รีบกระโดดขึ้นรถมาเลย ไม่ได้อะไรติดตัวมาสักอย่าง ทั้งที่ได้เตรียมกระเป๋าเสื้อผ้า เตรียมของใช้ที่จะนำมาด้วยไว้แล้วแท้ๆ ..” ตาเล่าด้วยท่าทางที่ยังคงตื่นตระหนก

...ขอให้ความหดหู่ใจที่ได้เห็นภาพเหล่านี้ เป็นพลังให้เราทุกคนเข้มแข็ง พร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นและหวังว่าเมื่อพรุ่งนี้มาถึง เราจะไม่ได้ยินเสียงปืนดัง ได้เห็นผู้คนยิ้มด้วยความดีใจที่จะได้กลับบ้าน...
https://www.facebook.com/share/p/1HAyYpZRB1/

และให้กำลังใจผู้ได้รับบาดเจ็บจากเหตุปะทะแนวชายแดน จังหวัดสุรินทร์ ศรีสะเกษ อุบลราชธานีและบุรีรัมย์ อ่านเพิ่มเติม

หลังเหตุความไม่สงบชายแดนไทย-กัมพูชา วานนี้ (24 ก.ค. 2568) ทุกภาคส่วนเร่งอพยพประชาชนเข้าไปยังพื้นที่ปลอดภัยห่างจากแนวการปะทะ กว่า 100,000 คน ต้องกระจายอยู่ในศูนย์พักพิง 295 แห่ง ในขณะนี้เจ้าหน้าที่และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องให้การดูแล เด็ก ครอบครัว ผู้สูงอายุและผู้พิการ ด้านการใช้ชีวิตครอบคลุมปัจจัยความจำเป็นพื้นฐาน ทั้งด้านอาหาร เครื่องดื่ม ยารักษาโรค ห้องน้ำและที่พักถูกสุขลักษณะ รวมทั้งของใช้ต่าง ๆ ที่จำเป็นเพื่อบรรเทาความเดือดร้อนเบื้องต้น

มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ.ฯ ร่วมกับภาคีเครือข่าย เร่งช่วยเหลือสิ่งของจำเป็น พร้อมสนับสนุนโรงครัวชุมชนเพื่อนำไปแจกจ่ายให้ผู้พักพิงในศูนย์อพยพชั่วคราว ในอำเภอปราสาท อำเภอกาบเชิง จังหวัดสุรินทร์ อำเภอกันทรลักษ์ จังหวัดศรีสะเกษ
https://www.facebook.com/share/p/1ECTQAFDsW/