ข้าวกับแตงโม คือ เมนูที่หนูชื่นชอบ

ขณะที่ทุกคนกำลังเดินผ่านโรงอาหารในโรงเรียน กลิ่นหอมข้าวอุ่น ๆ หอมฟุ้งอบอวลทั่วบริเวณโรงครัว เด็ก ๆ เริ่มทยอยมานั่งลงที่โต๊ะอาหาร ขณะที่เวลาแห่งความสุขกำลังจะมาถึง เราแอบเห็นรอยยิ้มเล็ก ๆ ของน้องสร้อยฟ้า แววตาจับจ้องไปยังอาหารที่วางอยู่ตรงหน้า “แตงโมสีแดง นี่หวานชื่นใจมาก ๆ เลย หนูชอบกินมันกับข้าวสวย ถ้าวันไหนที่โรงเรียนมีแตงโม หนูก็จะขอแตงโมจากคุณครูชิ้นใหญ่ ๆ เพราะมันหวานชื่นใจที่สุดเลย” น้องสร้อยฟ้าเล่าให้พี่ ๆ ซี.ซี.เอฟ. ฟังพร้อมตักข้าวคำใหญ่เข้าปากสลับกับหยิบชิ้นแตงโมใส่ ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ

น้ำเปล่าจากก๊อกแทนน้ำหวานหลากสี

รายได้ 800 บาท ต่อเดือน มาจากเงินผู้พิการของแม่ที่ไว้ใช้จ่าย ซื้อสิ่งของใช้จำเป็นในครอบครัว ซึ่งเงินก้อนนี้ยังถูกแบ่งไว้เป็นเงิน ให้ลูกติดตัวไปโรงเรียนวันละ 5 บาท 10 บาท หรือในบางวันมีเงินไม่เพียงพอให้ลูก “ในวันที่อากาศช่วงเที่ยงร้อนมาก ๆ พอหนูเห็นเพื่อนดื่มน้ำหวาน ก็รู้สึกอยากดื่มบ้าง แต่บางวันก็ไม่มีเหรียญติดตัวเลย สักบาท หนูต้องแอบเพื่อน ๆ เดินไปหลังอาคารเรียน เพื่อดื่มน้ำจากก๊อกน้ำแทนดื่มน้ำหวานที่หอมเย็นชื่นใจ” น้องสร้อยฟ้าเล่าให้ฟังด้วย สีหน้าและแววตาเศร้าสร้อย

ความทุกข์มันจุกอยู่ในอกแม่จนพูดไม่ออก แม่อยากให้ลูกได้กินอาหารดี ๆ อยากให้ลูกมีชีวิตที่ดีกว่านี้ แม่เองก็อยากทำงานมาก ๆ แต่ขาที่พิการก็เป็นอุปสรรค แต่ละครั้งจึงได้ค่าจ้างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น” แม่พูดด้วยเสียงสั่นเครือแววตาเศร้าสร้อยใบหน้าฝืนยิ้ม เพราะไม่อยากให้ลูกเสียใจ